| nasîn | m 1. tanıma, tanıyış 2. tanıma (daha önce görmüş olma, ilişkisi bulunma, bilme) 3. tanıma (bir kimse veya şeyle ilgili doğru ve tam bilgisi bulunma) 4. tanıma (bilip ayırma, seçme, ayırt etme) l/gh 1. tanımak 2. tanımak (daha önce görmüş olmak, ilişkisi bulunmak, bilmek) * ew van deran dinase buraları tanıyor 3. tanımak (bir kimse veya şeyle ilgili doğru ve tam bilgisi bulunmak) * te hîna jî mirov nenasîne sen insanları hâlâ da tanıyamamışsın 3. tanımak (bilip ayırmak, seçmek, ayırt etmek) |
| nasîner | nd/nt 1. tanıştırıcı, takdimci 2. tanıtmacı 3. rd tanıtıcı |
| nasînerî | m 1. tanıştırıcılık, takdimcilik 2. tanıtmacılık 3. tanıtıcılık |
| nasîn | (lêker)(navdêr, mê) zanîn ka kesek kî ye: Ez wî nanasim. (Ez nizanim ka ew kî ye.), (li gel kesekî) nas bûn, dost bûn, heval bûn: Ev du sal in ku em hev dinasin. şareza bûn, aşna bûn, beled bûn: Ez vê rêyê dinasim. agadarî hebûn, (ji tiştekê) haydar bûn: Ez kompûteran nanasim.. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: ناسین. Herwiha: niyasîn. Hevwate: nas kirin, aşna bûn, şareza bûn, zanîn. Tewîn: Lêker: -nas-. jê: bernas, bernasî, nas, nasandin, nasandî, nasî, nasandin, nasîner |
| nasîn/dinase/binase | 1. zanîn 2. hay jê hebûn 3. pê hesîn |
| nasîner | (navdêr, mê) teqdîmker. ji: nas +-îner |
| nasînerî | (navdêr, mê) teqdîmkcrî. ji: nas +-înerî |
| nasînkî | (navdêr, mê) bi naskirinî, naskirinkî. ji: nasîn +-kî |
| nasîn | (binase) to know |
| nasîn | auskennen erkennen kennen wissen |
| nasîn | koni |