| mikemeliyet | (navdêr, mê) tekûzî, kamilî, temamî, bêkêmasîtî, bêqisûrî, bê-êbî, bêeybî, bê-êbîtî, bêeybîtî. Herwiha: mikemelî, mikemelîtî, mikemeltî, mikemmelî, mikemmelîtî, mikemmeltî, mikemmeliyet, mukemelî, mukemelîtî, mukemeltî, mukemeliyet, mukemmelî, mukemmelîtî, mukemmeltî, mukemmeliyet. ji wêjeyê: Mirov ew e ku xwe roj bi roj ber bi mukemeliyetê ve biguherîne, pêş ve bibe.(Mamoste Marûf, Dîwanxane, 2/2009). ji: mikemel + -iyet |
| mikemeliyetperist | (rengdêr) perfeksiyonîst, kamilîperist, bêkêmasîtîperist |