| kizir | 1. kizir (alîkarê keyayê gund) 2. kizir (keyxudayê gund) 3. kizir (natorê gund) n 1. kizîr (alîkarê keyayê gund) 2. kizîr (keyxudayê gund) 3. kizîr (natorê gund) n |
| kizir (i) | n bıyığı terlememiş genç |
| kizir (ii) | rd kıraç (verimsiz toprak) |
| kizirandî | rd ızgara (ızgara edilmiş et) |
| kizirandin | m 1. alazlama 2. ütme, ütüleme (alevde) 3. haşlama (don, kırağı için; bitkilere zarar verme) l/gh 1. alazlamak 2. ütmek, ütülemek (alevde) 3. haşlamak (don, kırağı için; bitkilere zarar vermek) |
| kizirî | rd alazlı |
| kizirîn | m 1. alazlanma 2. haşlanma (don, kırağı için; bitkilere zarar verilme) 3. mec cız etme, sızlama l/ngh 1. alazlanmak 2. haşlanmak (don, kırağı için; bitkilere zarar verilmek) 3. mec cız etmek, sızlamak |
| kizirk | bnr kizrik |
| kizir | rengdêr. Herwiha: kizr, axa hê baş zuha nebûye lê êdî ne pirr şil e jî. Bide ber: hişk şil terr zuha. Bikaranîn: Lêker: kizir bûn kizir kirin Navdêr, mê: kizirbûn kizirkirin. ji: Belkî bi metatezê ji Proto-hindûewropî kseros (hişk), hevreha yûnanî ξηρός (ksêros: hişk), belkî sanskrîtî क्षार (kṣārá: tûj, dijwar), ermeniya kevn չոր (čʿor: hişk --> kurdî çirr). Lê dikare bi heman awayî bi metatezê ji zimanekî tirkî be, bo nimûne jitirki kıraç (kizir, beyar) ji kır (deşt, beyar).. jê: kizirî kizirîtî |
| kizir bûn | (lêker)(Binihêre:) kizir |
| kizir kirin | (lêker)(Binihêre:) kizir |
| kizirandî | (rengdêr) ya/yê ku hatiye kizirandin |
| kizirandin | (lêker)(navdêr, mê) (k-ya req) şewitandina mû yan jî pirçê, rewisandin: Me porê qusandî di tifikê de kizirand. (-ya nerm) ziwa kirin, zuha kirin: Tavê ax kizirandiye.. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: کزراندن. Herwiha: kuzirandin (tenê k-ya req û tenê bi maneya sotina sivik). Lêker: Lêker: -kizirîn-. Têkildar: kizirîn. ji: kizir + -andin. jê: kizirandî kizirîner |
| kizirandin/dikizirîne/bikizirîne | pûrta ser çêrmî bi êgir şewitandin *agir girtibû mala yekî, yekî jî ser û pê ber dikizirandin |
| kizirbûn | (navdêr, mê) dema tişt kizir dibe, :kengê dê der û kolan kizr bin? |
| kizirî | (navdêr, mê) rewşa kizirbûnê, şewitî. ji: kizir + -î |
| kizirîn | (lêker) şewitîna mû yan jî pirçê, dema min cixare vêxist simbêlên min kizirîn. Tewîn: -kizir-. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: کزرینHerwuha, kizûrî, kizirandin |
| kizirîn/dikizire/bikizine | 1. pûrta ser çêrmî bi êgir şewitîn 2. ji dil û hinavan şewitîn |
| kizirîyayene | (Zazaki) (lêker) kizirîn |
| kizirkirin | (navdêr)mirov tiştî kizir dike, :hevîrî bi arî kizir bi ke! |
| kizirnayene | (Zazaki) (lêker) kizirandin |
| kizirnîyayene | (Zazaki) (lêker)hatin kizirandin |
| kizirandin | (bikizirîne) to frying hair, feather etc. |
| kizirandin | austrocknen braten grillen rösten verbrennen versengen vertrocknen vertrocknen lassen |
| kizirandin | lg. kizirnayene, tezelnayene, pirênayene |
| kizirin | lng. . kizirîyene, tezelîyene |
| kizirîn | m. kizirîyayis, tezelîyayis n. |
| kizir | kizir, nîvziwa, erda ne herî û ne jî toz |