| firok | uçucu.
rd 1. uçucu (uçma özeliği ve yeteneği olan) 2. m helikopter, uçak |
| firoke | rd 1. uçucu (uçma özeliği ve yeteneği olan) 2. palaz 3. uçar (ele avuca sığmaz) |
| firoke bûn | l/ngh 1. palazlamak, palazlanmak 2. kımlanmak (kuş için; uçmaya hazırlanmak) |
| firokebûn | m 1. palazlama, palazlanma 2. kımlanma (kuş için; uçmaya hazırlanma) |
| firokebûyîn | m 1. palazlama, palazlanış 2. kımlanma (kuş için; uçmaya hazırlanma) |
| firoketî | m uçuculuk (uçma özeliği ve yeteneği durumu) |
| firokevan | nd/nt pilot |
| firokevanî | m pilotluk |
| firokgeh | m hava alanı |
| firoktî | m uçuculuk (uçma özeliği ve yeteneği durumu) |
| firokxane | m hava alanı |
