| celâdet | mêranî, mêrxasî, gernasî, lehengî m mêranî, mêrxasî, gernasî, lehengî m |
| celal | 1. mezinayi, gewretî 2. hêrs m 1. mezinayî, gewretî 2. hêrs m |
| celâlendirmek | vecelidandin, qijvijandin l/gh vecelidandin, qijvijandin l/gh |
| celâlenme | vecetidîn, qijvijîn, hêrsbûn m vecelidîn, qijvijîn, hêrsbûn m |
| celâlenmek | vecelidîn, qijvijîn, hêrs bûn l/ngh vecelidîn, qijvijîn, hêrs bûn l/ngh |
| celâli | Celalî (di heyna Osmanî de navê ku li serhildêr û rêbiran hatiye danîn, ku ev nav jî, ji ber serhildana peyayên Derviş Celâli II Bozokî tê. Ev yek cara pêşîn di wexta Yawiz Siltan Selim de çêdibe) dîr. |
| celâlî | Celalî (di heyna Osmanî de navê ku li serhildêr û rêbiran hatiye danîn, ku ev nav jî, ji ber serhildana peyayên Derviş Celâlî yê Bozokî tê. Ev yek cara pêşîn di wexta Yawiz Siltan Selîm de çêdibe) dîr/nd |
| celalli | 1. (kesê) hêrsok û sirt 2. dijwar, bicoş rd |
| celâlli | 1. (kesê) hêrsok û sirt 2. dijwar, bicoş rd |
| celbe | çeltik, çentikê nêçîrvanan n çeltik, çentikê nêçîrvanan n |
| celep | 1. têcir (têcirê pez û dewarên ji bo kere) 2. xortê ku ji bo xizmetên dewletê wekî berendam li serayên Topkapi, Galata û ıbrahim Paşa dihatin hêvotin n 1. têcir (têcirê pez û dewarên ji bo kêrê) 2. xortê ku ji bo xizmetên dewletê wekhi berendam li serayên Topkapı, Galata û İbrahim Paşa dihatin hêvotin n |
| celeplik | têcirî m têcirî m |
| celî | 1. aşîkar, xuya 2. cîlakirî, birqok rd 1. aşîkar, xuya 2. cîlakirî, birqok rd |
| celil | 1. gewre, pir mezin 2. celîl (yek ji sifatên Xwedê) rd 1. gewre, pir mezin 2. celîl (yek ji sifatên Xwedê) rd |
| cellât | l. qinarbaz, celad 2. dilhişk, stemkar, zalim, qeterihm (mec) nd/nt 1. qinarbaz, celad 2. dilhişk, stemkar, zalim, qeterihm (mec) nd/nt |
| cellâtlık | 1. qinarbazî, celadî 2. dilhişkî, stemkarî, zalimi m 1. qinarbazî, celadî 2. dilhişkî, stemkarî, zalimî m |
| celp | 1. kêşan, celp (kişandin xwe) 2. gazîname, celpname (belgeya gazîkirinê ya dadgehê) 3. gazî, fîtk, celb (ji bo gazîkiran xortan ji bo leşkerîyê) m 1. kêşan, celp (kişandin xwe) 2. gazîname, celpname (belgeya gazîkirinê ya dadgehê) 3. gazî, fîtk, celb (ji bo gazîkiran xortan ji bo leşkeriyê)m |
| celp etmek | 1) kişandin xwe, celbî xwe kirin 2) anîn, hênan, înan 3) gazî kirin celpetme kişandin, celpkirin m 1) kişandin xwe, celbî xwe kirin 2) anîn, hênan, înan 3) gazî kirin |
| celpetme | kişandin, celpkirin m |
| celpetmek | kişandin, celp kirin l/ngh kişandin, celp kirin l/ngh |
| celpname | gazîname, celpname m gazîname, celpname m |
| celse | rûniştan, danişîn, rûniştin, celse *birinci celseden bırakıldı=di danişîna pêşîn de hate berdan m rûniştan, danişîn, rûniştin, celse * birinci celseden bırakıldı di danişîna pêşîn de hate berdanm |
| celseyi açmak | dest bi rûniştanê kirin, dest bi danişînê kirin dest bi rûniştanê kirin, dest bi danişînê kirin Civîn dan destpêkirin. |
| celseyi kapamak | Dawî li civînê anîn. |
| celseyi tatil etmek | navber dan rûniştanê, navber dan danişînê navber dan rûniştanê, navber dan danişînê |
| cel | n jop |
| celab | hemcinslerini pusuya düşürmekte kullanılan kuş. |
| celad | cellat. nd/nt 1. cellât 2. cani |
| celadet | m celâdet, yiğitlik |
| celadî | m cellâtlık |
| celal | m ark |
| celalî | dîr/nd Celâlî (ilk olarak Yavuz Sultan Selim devrinde ortaya çıkan Bozoklu Derviş Celâlî’in adamlarına ve ondan yana olanlara, sonraları da ortaya çıkan bütün asîlere verilen ad) |
| celandî | rd şartlanmış olan |
| celandin | m şartlama l/gh şartlamak (dini kurallar gereğince, kirlenmiş sayılan bir şeyi en az üç kez sudan geçirip kirli sayılmaktan kurtarmak) |
| celaqî | m iyice koyulaşana kadar kaynatılmış pekmez |
| celb | m 1. getirme, kendi üzerine çekme 2. celp, celpname 3. celp (askerlik ödevini yapmaya çağırma) |
| celb kirin | l/gh celp etme celp etmek |
| celbe | m celbe, avcı çantası |
| celbeên (yekî) tije kir | (birinin) pasaportunu eline vermek |
| celbî xwe kirin | kendine celp etmek |
| celbker | rd çekici, calip |
| celbkirin | m celp etme |
| celbname | m celpname |
| celd | m 1. cilt* celda Quranê Kur’an cildi 2. kese (Kuran kesesi için) |
| celd kirin | l/gh ciltlemek |
| celde | m kırbaç, kamçı |
| celde dan | l/gh kırbaçlamak |
| celdedan | m kırbaçlama |
| celdker | nd/nt 1. ciltçi * ez dê pirtûkan bibim ser celdker da ku ez wan bidim cizûbendkirin kitapları ciltçiye götürüp ciltleteceğim 2. m ciltçi (cilt evi) |
| celdkerî | m ciltçilik |
| celdkirî | rd ciltli, ciltlenmiş olan |
| celdkirin | m ciltleme |
| celdxane | m cilt evi |
| celeb | n 1. tür, cins 2. cins, tür (aralarında ortak benzerlikler bulunan varlıklar topluluğu) * ev kitêb di celebê xwe de yekta ye bu kitap kendi türü içinde eşsizdir 3. çeşit (canlıların bölümlenmesinde, bireylerden oluşan, türden daha küçük birlik) 4. öbek, küme, grup, kısım (aynı yerde bulunan kimse veya nesneler bütünü)m 5. sürü (koyun, keçi, kuş sürüsü gibi) * çûk bi celeb firîn kuşlar sürü halinde uçtular 6. koyun sürüsünden bir parça 7. sür(bir insanın bakımı altındaki hayvanların tümü) |
| celeb (ii) | nd/nt tacir, hayvan tücarı |
| celeb bi celeb | 1) cins cins 2) türlü türlü |
| celeb celeb | 1) cins cins 2) çeşit çeşit |
| celebdar | koyun ticaretiyle uğraşan kimse. n davar tücarı |
| celebdarî | m davar tücarlığı |
| celebîn | rd özgül |
| celebîntî | m özgüllük |
| celew | n dizgin, yular |
| celew (i) | bnr celeb |
| celew kirin | l/gh dizginlemek dizgin vurmak |
| celewkirî | rd dizginlenmiş |
| celewkirin | m dizginleme |
| celî | m sürgün, nefiy (sürgün etme) |
| celî bûn | l/gh sürgün olmak |
| celî kirin | l/gh sürgün etmek |
| celîbûn | m sürgün olma |
| celîbûyî | rd sürgün olmuş olan |
| celîbûyîn | m sürgün oluş |
| celik | m tuzak (kuşları yakalamaya yarar araç veya düzen) |
| celîkirî | rd sürgün edilmiş olan |
| celîkirin | m sürgün etme |
| celîl | rd 1. ulu 2. celil (Allah’ın sıfatlarından biri) |
| celim | bnr cehenem |
| celîşan celcelal | nd zikirde göğsünü yumruklayarak tempo tutturmada söylenilir |
| celme | m cehenem |
| celme lê kirin | cehenneme olsun |
| celme lêkirî | canı cehenneme, cehenneme kadar yolu var |
| celmeya (wî an jî wê) | cehenneme kadar yolu var |
| celmeyî | nd cehennemlik (öldükten sonra yerinin cehennem olacağı sanılan kimse) |
| celo | rd zevzek |
| celse | hiq/m celse, duruşma, oturum |
| celseya aşkera | (an jî vekirî) açık duruşma |
| celûz | rd/nt geveze (çenesi düşük) |
| celx | m 1. derz * hay ji celxên dîwar hebe duvarın derzlerine dikkat et 2. geçirme 3. yiv (ek çizgisi) * celxeyên qaqot kafatasının yivleri 4. diş (sarımsak dilimi gibi dişe benzetilen şeyler için) |
| cela | rohn û xuya, aşkerabûna her tiştekî |
| celad | 1. stûbir 2. mêrkuj (navdêr) kesa/ê ku bi birryara dewletê kesên tawanbar dikuje, serbirr, serjêker, (mecazî) kesa/ê ku gelek kes kuştine. Herwiha: cellad. ji: Ji erebî. jê: celadî celadîtî celadtî |
| celadet | (rengdêr) mêxasî, mêranî |
| celadî | (navdêr, mê) rewşa celadbûnê. ji: celad + -î |
| celaker | (navdêr, nêr) (navdêr, mê) ya/ê cela dike. ji: cela + -ker |
| celal | (navdêr, nêr) celal: robar, ro, çem (bi taybetî yên meyav anku ne kûr), Celal: navek zelaman e. ji wêjeyê: Baranê ava celalê gundî şêlî kir.. jê: celalî, celalîk |
| celalî | (navdêr, mê) rewşa celalbûnê. ji: celal + -î |
| celaqî | doşava pir tîr (rengdêr) doşava pir tîr |
| celdker | (navdêr, nêr) (navdêr, mê) ya/ê celd dike, bergker. ji: celd + -ker |
| celeb | 1. cure 2. keriyê pêz ê ku diçe ber kêrê 3. hevsarê dewaran (navdêr, mê) kom, ref, grûp, kerî, çendîn kes yan tişt bi hev re, gelek kes yan tişt li gel hev, cûn, çeşît, tewir, core, cûre, cure. jê: celebandin, celeb-celeb, celebî |
| celebdar | bazirganê pêz bazirganê pêz |
| celebî | (navdêr, mê) rewşa celebbûnê. ji: celeb + -î |
| celebîn | (lêker)cureyîn. ji: celeb +-în |
| celebnav | (navdêr, nêr) rêzman navê lêkdayî, :wek keyfxwe4dilveker, sersipî, cem (pêrb) rêzman alaveke jibo cihê nêz bi kar dihêt, li cem, li nik, li def, al, :ew li cem te ye? ; were cem min rûne |
| celew | gema serê sewalên siwarbûnê gema serê sewalên siwarbûnê |
| celik | (navdêr, mê) xefik, dav, dek, tepik, bûse, neçarge, telik, davik, feq, heşare, kemîn, dargap, xepik, şepilte, tele, tapik, labik, faqe, damik. Herwiha: celk. ji: cel + -ik |
| celîl | serenav, nêr, navek zelaman e. ji: ji erebî, têkildarî Celal |
| celpker | (navdêr, nêr) (navdêr, mê) ya/ê celp dike, kişînok, dilkêş, cazib, dilniwaz, kişîner. ji: celp + -ker |
| celebrant | 1.Serdêlindêz 2. serokê ayînê |
| celebrate | cejn kirin |
| celebrated | binavûdeng navdar |
| celebration | cejn |
| celebrity | Kesê/a navdar |
| cell | hûcre şane |
| cellar | xenzik |
| cellist | lêderê amûra viyolonselê. |
| cellulary sap | şîrika malikê. |
| celluloid | seluloît. |
| cel | n. cop, çu, gop, gopik n. |
| celad | m/n. celad n. |
| celadî | m. celadîye, celadênî m. |
| celagî | m. rib, aqit, dosaw, mot, di m., bekmez, hetawe, riv, hetow, dimse, riw n. |
| celeb | m. ceteb /?., kerîye m. m. çêsît, mevyj, cure, tore, tewr, babet, bêj, çêsîd, tewir n. |
| celeb celeb | rd. çêsît bi çêsît, tewirdar, curedar, tewir bi tewir, cure-cure, tore-tore |
| celew | m. dizgîn n. n. çotixe m. |
| celî | m. nefî, sirgun, menfî, surgun, nefîy n. |
| celme | m. cehene m., doje, cene m., cehitme n. |
| celp | m. cetb, antis n. |
| celp kirin | lg. . antene, cetb kerdene |
| celpkirin | m. antis, cetbkerdis n. |
| celpname | m. cetbname m. |
| celse | m. ronistis n.r celse m. |
| celxe | m. sîl, fîsit, cebcelxe celxe h. cetxe-cetxe, dîlim-dîlim, parçe-parçe |
| celb | celp |
| celb kerdene | celp etmek |
| celbname | celpname |
| celp | celb (n) |
| celp etmek | celb kerdene |
| celpname | celbname (n) |
| celse | roniştiş (n) |