rûreş | rd 1. kara yüzlü 2. yüzü kara (yüz kızartıcı bir şey yapan kimse) (yek) |
rûreş | 1. şermezar 2. bêheya 3. riyakar, durû 4. qelbezan (rengdêr) şermezar, kesa/ê ketiye şermê, kesa/ê ji kêmasiyên xwe şerm dike. Herwiha: rwîreş. Bikaranîn: Lêker: rûreş bûn, rûreş kirin. Navdêr: rûreşbûn, rûreşkirin Rengdêr: rûreşbûyî, rûreşkirî, rûreşketî. ji: rû + reş. jê: rûreşî, rûreşîtî, rûreştî |
rûreş | disfamated |
rûreş | grob in Schimpf und Schande in Ungnade gefallen schändlich |