| rûreş | rd 1. kara yüzlü 2. yüzü kara (yüz kızartıcı bir şey yapan kimse) (yek) |
| rûreş | 1. şermezar 2. bêheya 3. riyakar, durû 4. qelbezan (rengdêr) şermezar, kesa/ê ketiye şermê, kesa/ê ji kêmasiyên xwe şerm dike. Herwiha: rwîreş. Bikaranîn: Lêker: rûreş bûn, rûreş kirin. Navdêr: rûreşbûn, rûreşkirin Rengdêr: rûreşbûyî, rûreşkirî, rûreşketî. ji: rû + reş. jê: rûreşî, rûreşîtî, rûreştî |
| rûreş | disfamated |
| rûreş | grob in Schimpf und Schande in Ungnade gefallen schändlich |
Tê de derbas dibe;
rûreş bûn,
rûreş bûn,
rûreş derketin,
rûreş derxistin,
rûreş kirin,
rûreş kirin,
rûreşanî,
rûreşbûn,
rûreşbûyî,
rûreşî,
rûreşî,
rûreşî,
rûreşî,
rûreşî kirin,
rûreşî kirin,
rûreşîkirî,
rûreşîkirin,
rûreşketî,
rûreşkirî,
rûreşkirin,
rûreşkirin,
...... (Lêgerîna Berfireh)